Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir
bisikletlinin kendisine çarpması ile yere yuvarlanmış ve hafif
yaralanmış. Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine
ulaştırmışlar. Hemşireler, adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar, ama 'biraz
Beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını
inceleyeceklerini' söylemişler. Yaşlı bey huzursuzlanmış,
acelesi olduğunu istemediğini' söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş.
Adamcağız da 'karım huzur evinde kalıyor her sabah onunla kahvaltı
etmeye giderim, geç kalmak istemiyorum' demiş. 'Karınızın, siz gecikince
merak edeceğini düşünüyorsunuz herhalde' Demiş hemşire. Adam üzgün bir ifade
ile 'ne yazık ki karım Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor' demiş.
Hemşireler hayretle 'madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün
onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz' demişler. Adam buruk
bir sesle [b]'ama ben onun kim olduğunu biliyorum' [/b] demiş.

Bazı şeylerin kıymeti belli bir yaştan sonra anlaşılıyor genelde..."Karşılıksız sevmek" bu demek sanırım..

Başlık bulamamakta çok haklısın MR.Alone çünkü bende ne diyeceğimi bilemiyorum.

allah herkese böyle bir hayat arkadaşı nasip etsin....